از همه چیز گذشتن و به همه چیز رسیدن مهم نیست . مهم از چه گذشتن و به چه رسیدن است .

فقط کسی معنی دلتنگی را درک می کند که طعم وابستگی را چشیده باشد ، پس هیچوقت به کسی وابسته نشو که سرانجام آن وابستگی دلتنگی است.

هرگز حسرتی در هیچ کجای دنیا این چنین یکجا جمع نمی شود که در همین 3 واژه کوتاه : او دوستم ندارد

انسان همچون رودخانه است . هر چه عمیق تر باشد ، آرام تر و متواضع تر است.

تفکر کن که آخر از کجایی

جدا گشته ز بحر او کجایی

شناسی گر به معنا خویش را باز

بدان کز کجا داری تو آغاز

عطار نیشابوری

در یک غروب تلخ خدایا دلم گرفت

در شوره زار غربت و غمها دلم گرفت

من در تمام آیینه ها داد می زنم

اینجا میان غربت دنیا دلم گرفت

 هر کسی هم نفسم شد دست آخر قفسم شد.

 من ساده به خیالم که همه کار و کسم شد.

 اون که عاشقانه خندید خنده های من دزدید زیر چشمه مهربونی خواب یک توطئه می دید .

اینجا زمستان زود می آید

حتی زودتر از پاییز

ولی امسال چه باک

که بهار دلت با من است.

When mined knows  , we call it knowledge

When heart knows , we call it love

And when being knows , we call it meditatian

Osho

وقتی ذهن می شناسد، آن را دانش می خوانیم .

وقتی دل می داند ، آن را عشق می نامیم .

و آنگاه که وجود می شناسد ، با مکاشفه روبروئیم .   

                  اوشو

هیچ کس مرا عذاب نمی دهد ،
مگر ذرات آلوده و ناخالص خودم ،
اگر ذراتم را پاک و دوست داشتنی کنم ،
محبت دیگران را بدست خواهم آورد.

اشکی که بی‌صداست

                       پشتی که بی‌پناست

                                         دستی که بسته است

 پایی که خسته است 

                       دل را که عاشق است

                                        حرفی که صادق است

 شعری که بی‌بهاست

                      شرمی که آشناست

                                         دارایی من است

                                                              ارزانی شماست

وقتی که تنهای تنها می شوی ؛

وقتی که دوستانت ، آنها که نیازمند یاریشان هستی  ، درست در حساس ترین نقطه رهایت می کنند ؛

وقتی که در دست همانان که پشتوانه و پشتگرمی محسوبشان می کردی ، خنجری می بینی ؛

وقتی زیر سنگی که به استواری اش سوگند می خوردی و تکیه گاهش می شمردی ،

 ماری خفته می بینی که در تکان حادثه از خواب جهیده است ؛

وقتی که امواج امتحان ، خاشاک دوستی های سطحی را می رباید

و لجن متعفن خودخواهی و منفعت طلبی را عریان می سازد ؛

وقتی که هیچ تکیه گاهی برایت نمی ماند و هیچ دستی خالصانه به دوستی گشاده نمی گردد ؛

یک ملجا و امید و پناهگاه می ماند که هیچ حادثه ای نمی تواند او را از تو بگیرد .

او حتی در مقابل بدی های تو خوبی می آورد و روی زشتی های تو پرده ی اغماض می افکند .

اگر بدانی که محبت و اشتیاق او به تو چقدر است بند بند تنت از هم می گسلد ...

حتماً دانسته ای او کیست...

پس چرا در انتها به او برسی ؛ از او آغاز کن !!!

بیش و پیش از همه خدا را دوست بگیر...

دلت همیشه گرم خدا باد  

                                                                                                 سیّد مهدی شجاعی

تو فقط خدا خدا کن
شعری از سهراب
داستان ما در این دوران
دوباره برگشتم
باز هم خدا
[عناوین آرشیوشده]